Rozdział 1

Harry bardzo przeżywał śmierć Syriusza. Teraz nie miał już żadnej rodziny. Ciągle wmawiał sobie, że to wszystko stało się przez niego. Nie mógł sobie wybaczyć, że nabrał się i poszedł wtedy do Departamentu Tajemnic… Był bardzo przygnębiony. Mieszkał teraz na Grimmauld Place 12, w dawnym domu Syriusza. Teraz był to jego dom, ponieważ ojciec chrzestny zapisał mu go w testamencie. Dzielił dom z Lupinem, bo sam nie mógł zostać. Mało się odzywał. Po prostu nie chciało mu się żyć.

Wakacje dopiero się zaczęły. Był ciepły letni wieczór. Powoli zaczęło się ściemniać. Lupin czytał gazetę, a Harry się uczył. Nie mógł znaleźć innego zajęcia niż przeglądanie książek. Wtedy przynajmniej w jakimś stopniu zapominał o swoich problemach. Zaklęcia obronne, klątwy… naprawdę ciekawa książka. Lektura pochłonęła go… Nagle usłyszał dzwonek do drzwi. Lupin nie mówił nic o gościach na dzisiejszy wieczór. Wilkołak zerknął na niego zza gazety.

-Idź otworzyć, Harry- mruknął i dalej czytał gazetę.

Chłopak wywrócił oczami. Dlaczego on? Lupin nic nie robi, tylko go ‘pilnuje’. Harry miał już go dość. Wziął książkę i zszedł na dół po schodach. Przeszedł korytarz, na którego ścianach było rozwieszone wiele obrazów. Otworzył drzwi i chciał powiedzieć ‘dobry wieczór’, kiedy nagle po prostu go zatkało. Książka wypadła mu z rąk i otworzył usta nie widząc co powiedzieć. W stał przed nim… Draco Malfoy. Jego największy szkolny wróg. W jednej ręce trzymał walizkę, a drugiej karteczkę z adresem.

-Malfoy?! -tylko dyle z siebie wydusił.

-Tak, to ja -westchnął. - Jest Lupin? -spojrzał na niego lekko unosząc brwi. -I może wpuściłbyś mnie do środka?

-Jasne, jest. Zaraz po niego pójdę.- odsunął się trochę, a blondyn wtoczył się z walizką przez próg. Harry zamknął za nim drzwi. Poszedł w stronę schodów, żeby zawołać wilkołaka. Czuł się jakby to wszystko był sen, zły sen. Co do cholery robi Malfoy w jego domu?! W dodatku jeszcze z tą walizką…

-Lupin, złaź na dół! -wrzasnął. Nie miał do niego żadnego szacunku. Po chwili mężczyzna był już na dole.

-Wybacz, ale co robi Malfoy w moim domu? -spojrzał na niego ze złością.

-Co? Nie powiedziałem ci? Draco będzie u nas mieszkał. -powiedział, jakby to było całkiem normalne.

-Mieszkał?! Dlaczego ja o niczym nie wiem?! A tak w ogóle to z jakiej racji on ma tu mieszkać?! Przecież ma dom, rodziców… -gniew był w nim coraz większy.

-Oh, wybacz mi Harry. Zdaję się, że ja ci w ogóle nic nie powiedziałem… -westchnął. -Ale teraz trzeba zająć się gościem.

Gościem? Jakim gościem?! To jest Malfoy, a nie żaden gość! Nie wiedział o co w tym wszystkim chodzi. Malfoy ma tu mieszkać? W tym domu? Jak, dlaczego? Miał nadzieje, że zaraz mu ktoś wszystko wyjaśni.  Lupin wziął walizkę ślizgona i poszedł zanieść ją na górę. Chociaż tak bardzo nienawidził Dracona, poczuł, że powinien potraktować go jak człowieka. Podszedł do niego i spojrzał niepewnie na jego twarz.

-Chcesz… się czegoś napić? -skrzywił się lekko. Nie mógł uwierzyć, że rozmawia z Malfoyem w taki sposób.

-Potter, ale ty miły jesteś -uśmiechnął się. -A wiesz, że z chęcią, bo chce mi się pić… Napiję się wody, gdyż jestem na diecie- w jego uśmiechu było widać nutkę złośliwości.

-Dobra, to chodź ze mną do kuchni -szedł korytarzem, a Draco za nim. Cały czas nie mógł uwierzyć w to co się dzieje. Spodziewał się różnych rzeczy, ale nigdy by nie pomyślał, że ktoś taki go odwiedzi…  czy zamieszka u niego. Ta myśl naprawdę go przerażała.

Weszli do kuchni. Harry wziął czystą szklankę, nalał do niej wody i podał blondynowi. Chłopak wypił kilka łyków.

-Co? Nie życzysz mi, żebym się udławił? -zaśmiał pod nosem.

-Dobra, Malfoy. Nie gadaj głupot, tylko mi powiedz o co w tym wszystkim chodzi? Bo mi nikt nic nie powiedział… -poczuł się trochę głupio. Wyszło na to, że nikt mu nie mówi o ważniejszych sprawach.

-Eh… A ty oczywiście niedoinformowany- pokręcił głową. -Więc opowiem ci całą tą historię, tylko uważnie mnie słuchaj i nie przerywaj -oparł się o blat stołu.- Otóż kiedy mój ojciec został zamknięty w Azkabanie, zrozumiałem, że nie chcę być taki jak on i tak samo skończyć. Czyli inaczej po prostu chciałem przejść na ‘dobrą stronę’. Powiedziałem o tym matce, a ona się wściekła, w twarz mnie uderzyła… Z resztą to nie ważne. Kazała mi się wynieść z domu. Ale nie miałem gdzie iść… Skontaktowałem się więc z Dumbledorem, a on jeż resztę załatwił… -westchnął. -No i trafiłem tutaj. Mam tu mieszkać do końca wakacji, potem się zobaczy…

Powoli docierało to wszystko do Harry’ego. Malfoy przeszedł na dobrą stronę… wyrzucili go z domu… i musi z nim spędzić całe wakacje… Ostatnie nie zbyt mu się podobało. Wakacje z nim będą na pewno gorsze niż te spędzane u Dursleyów.

-Tak więc… Teraz jesteś dobry, Malfoy? -tylko to pytanie przyszło mu do głowy.

-Ja? Dobry? -parsknął śmiechem. -Ja zawsze będę zły. Po prostu nie chcę służyć Czarnemu Panu. -uśmiechnął się wrednie.

-Taa jasne -wywrócił teatralnie oczami.- W takim razie przez ponad półtorej miesiąca jesteśmy na siebie skazani? -lekko uniósł brwi.

-O, Potter, ty umiesz liczyć? Normalnie wow… -uśmiechnął się złośliwie.- Tak, na to wychodzi. Nie wiem, czy wytrzymasz to psychicznie.- zaśmiał się cicho.

-Nie martw się o mnie Malfoy. Ja ci jednak radzę być grzecznym, bo to jest mój dom i w każdej chwili mogę cię z niego wywalić. -uśmiechnął się zadowolony z siebie, że mu dogadał.

-Ale tego nie zrobisz -wyszczerzył swoje piękne białe zęby w szerokim uśmiechu. -Masz zbyt miękkie serce…

Podobnie wyglądała ich rozmowa przez resztę wieczoru. Cały czas się wymądrzali i dogadywali sobie. Kiedy Harry położył się już do łóżka, poczuł się bardzo dziwnie. Malfoy mieszka w jego domu, a on cały wieczór z nim gadał…